ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ
ΚΑΚΩΣΕΙΣ
Οι αθλητικές κακώσεις είναι κατά κύριο λόγο υπόθεση των αθλητών και ορίζονται ως οι τραυματισμοί που προκύπτουν στο πλαίσιο της άθλησης, είτε αυτή είναι επαγγελματική είτε ερασιτεχνική (αγωνίσματα, προπονήσεις). Οι πιο συχνοί αθλητικοί τραυματισμοί είναι οι μυϊκές θλάσεις, τα διαστρέμματα των συνδέσμων και οι τενοντίτιδες.
Πέραν των ατυχημάτων που μπορεί να οδηγήσουν σε μια αθλητική κάκωση, τα βασικότερα αίτια είναι η υπερβολική προπόνηση, ο λάθος εξοπλισμός και οι ακατάλληλες ή ανεπαρκείς προθέρμανση και αποθεραπεία.
Οι αθλητικές κακώσεις διακρίνονται σε οξείες, που είναι απόρροια ενός τραυματικού γεγονότος, και σε κακώσεις από υπερχρήση, που προκύπτουν από χρόνια καταπόνηση. Εντοπίζονται συνήθως στους μύες, τους τένοντες, τους συνδέσμους, τον αρθρικό χόνδρο και τα οστά. Πιο σοβαρές αθλητικές κακώσεις είναι οι ρήξεις συνδέσμων, μηνίσκων, τενόντων, αρθρικού χόνδρου και τα λεγόμενα κατάγματα κόπωσης, τα οποία προκύπτουν μετά από χρόνια καταπόνηση των οστών.
Αθλητικές Κακώσεις, διακρίσεις
Ανάλογα με την ανατομική περιοχή που αφορούν, οι αθλητικές κακώσεις διακρίνονται ως εξής:
- Κακώσεις στους μύες:
Περιλαμβάνουν μυϊκές θλάσεις, που μπορεί να ξεκινούν από ένα απλό τράβηγμα και να φτάνουν σε ρήξη. Τρεις στις δέκα αθλητικές κακώσεις αφορούν τους μύες, με συχνότερη τη θλάση, που εμφανίζεται όταν οι μυϊκές ίνες εκτείνονται πέρα από εκεί που αντέχουν. - Κακώσεις στους συνδέσμους:
Πρόκειται για τα ιδιαίτερα συνήθη διαστρέμματα. Είναι από τις συχνότερες κακώσεις και συμβαίνουν συνήθως στην ποδοκνημική, στο γόνατο και στα δάχτυλα των χεριών. - Κακώσεις στους τένοντες:
Οξείες και χρόνιες τενοντίτιδες περιλαμβάνονται σε αυτή την κατηγορία. Αν η υπερβολική προπόνηση συνδυαστεί με κακή προπονητική μέθοδο, μπορεί να προκύψει τενοντίτιδα, δηλαδή φλεγμονή στους τένοντες. - Κακώσεις στον αρθρικό χόνδρο:
Πρόκειται για χονδροπάθεια που μπορεί να εκδηλωθεί ως χονδρομαλάκυνση και στις σοβαρότερες περιπτώσεις ως ρήξη του χόνδρου. - Κακώσεις στα οστά:
Κατάγματα κοπώσεως και οστικά οιδήματα είναι τα συχνότερα παραδείγματα αυτής της κατηγορίας. Τα κατάγματα κοπώσεως, αν δεν εντοπιστούν εγκαίρως, μπορεί να προκαλέσουν μεγαλύτερα προβλήματα.
Επίσης στις αθλητικές κακώσεις περιλαμβάνονται και κάποια σύνδρομα, όπως η τενοντοπάθεια του Αχιλλείου, η λαγονοκνημιαία ταινία, συνήθης στους δρομείς, η περιοστίτιδα των κνημών και η πελματιαία απονευρωσίτιδα.
Αν και οι προαναφερθείσες κακώσεις μπορεί να συμβούν και σε ανθρώπους που δεν ασχολούνται με τον αθλητισμό, διακρίνονται ως αθλητικές κυρίως λόγω της συχνότητάς τους στους αθλητές, της χρόνιας καταπόνησης που συνοδεύει την συστηματική άθληση, αλλά και της εντονότερης ενέργειας λόγων των εντονότερων αθλητικών κινήσεων.
Για τη διάγνωση της αθλητικής κάκωσης θα απαιτηθούν εξετάσεις όπως η ακτινογραφία, το υπερηχογράφημα και στις πιο σοβαρές περιπτώσεις η μαγνητική τομογραφία.
Ο τύπος της κάθε κάκωσης, ο βαθμός σοβαρότητάς της, αλλά και το ανατομικό σημείο στο οποίο συμβαίνει καθορίζουν και τον τρόπο αντιμετώπισης, που μπορεί να κυμαίνεται από μια συντηρητική θεραπεία μέχρι μια χειρουργική επέμβαση.
Η αρχική προσέγγιση συνήθως προβλέπει την ανάπαυση, την παγοθεραπεία, την επίδεση και την ανύψωση του πάσχοντος σκέλους και μπορεί να ακολουθηθεί και από φαρμακευτική αγωγή. Η επιλογή εξειδικευμένου ορθοπαιδικού χειρουργού-αθλητίατρου είναι πολύ σημαντική για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των αθλητικών κακώσεων.
Η αποτροπή των αθλητικών κακώσεων μπορεί να επιτευχθεί με τη διατήρηση καλής φυσικής κατάστασης και την κατάλληλη προπόνηση, που θα περιλαμβάνει τη σωστή προθέρμανση και την απαραίτητη αποθεραπεία.