ΒΛΑΒΕΣ ΧΟΝΔΡΟΥ
Ο ρόλος του χόνδρου είναι να διευκολύνει την κίνηση των αρθρικών επιφανειών των οστών, εξασφαλίζοντας την ελάχιστη δυνατή τριβή μεταξύ τους. Ο χόνδρος είναι ένας αδιαφανής, λευκός, λείος, ολισθηρός και ελαστικός ιστός, ο οποίος καλύπτει την επιφάνεια των άκρων των οστών που δημιουργούν την άρθρωση.
Απορροφά κραδασμούς και πιέσεις –μπορεί να αντέξει πολλαπλάσιο του σωματικού βάρους- παράλληλα όμως, επειδή δεν διαθέτει αγγεία και νεύρα, δεν μπορεί εύκολα να επουλωθεί όταν υποστεί βλάβες, είτε εξαιτίας τραυματισμού είτε εξαιτίας εκφύλισης που φέρνει η προχωρημένη ηλικία.
Σε περίπτωση που οι βλάβες χόνδρου δεν αντιμετωπιστούν εγκαίρως, μπορεί να οδηγήσουν στην καταστροφή της άρθρωσης. Μάλιστα, σε άτομα μεγάλης ηλικίας οι χρόνιες εκφυλιστικές βλάβες δεν αναστρέφονται και οδηγούν στην εμφάνιση αρθρίτιδας.
Όταν υπάρξει βλάβη στον χόνδρο, οι αρθρικές επιφάνειες δεν γλιστρούν φυσιολογικά, όπως θα έπρεπε, και η κίνηση της άρθρωσης παρακωλύεται, ενώ εκδηλώνεται πόνος και κριγμός. Όσο δε περισσότερο κινείται η άρθρωση τόσο επεκτείνεται η φθορά, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε αποκόλληση μικρών κομματιών του χόνδρου που κινούνται ελεύθερα μέσα στην άρθρωση και να αποκαλύψει τα οστά, που έρχονται σε άμεση επαφή και τρίβονται, επιδεινώνοντας περαιτέρω τα συμπτώματα.
Βλάβες χόνδρου: Βαθμός και συμπτώματα
Ανάλογα με την έκταση και τη σοβαρότητά τους, οι βλάβες του χόνδρου διακρίνονται σε τέσσερις τύπους: αυτούς του 1ου βαθμού, στους οποίους ο χόνδρος γίνεται πιο μαλακός και εμφανίζει οίδημα, αυτούς του 2ου βαθμού, στους οποίους εντοπίζονται ρωγμές στην επιφάνειά του, αυτούς του 3ου βαθμού, στους οποίους οι ρωγμές γίνονται βαθύτερες και αυτούς του 4ου βαθμού, στους οποίους η επιφάνεια των οστών μένει ακάλυπτη, καθώς ο χόνδρος έχει εκφυλιστεί εντελώς. Οι βλάβες χόνδρου εκδηλώνονται με έντονο πόνο, κριγμό, κλείδωμα της άρθρωσης, οίδημα, εμφάνιση υγρού στην άρθρωση και περιορισμό της κίνησης.
Οι αρθρώσεις των κάτω άκρων είναι αυτές που δέχονται τις περισσότερες πιέσεις και είναι οι πιο επιρρεπείς σε τραυματισμούς. Τέτοια παραδείγματα είναι η άρθρωση του αστραγάλου, του γόνατος και του ισχίου. Μάλιστα, οι περισσότερες βλάβες χόνδρου εντοπίζονται στο γόνατο, που είναι και η μεγαλύτερη άρθρωση του σώματος.
Η διάγνωση των βλαβών του χόνδρου γίνεται με κλινική εξέταση, η οποία ακολουθείται από μαγνητική τομογραφία, για να εξακριβωθεί ο βαθμός τους. Η θεραπευτική προσέγγιση μπορεί να είναι συντηρητική ή χειρουργική και εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως η έκταση της βλάβης και η ηλικία του πάσχοντος.
Ειδικότερα, όταν η βλάβη του χόνδρου βρίσκεται στα πρώτα στάδια, τότε ακολουθείται συντηρητική αγωγή, με αποφόρτιση της πάσχουσας περιοχής, φαρμακευτική θεραπεία και ενδυνάμωση των μυών της περιοχής. Στις πιο προχωρημένες και σοβαρές περιπτώσεις, επιλέγεται η χειρουργική οδός.